પ્રેમદિવાની

‘અવનિ બેટા... શું કરીશ ઈન્ડિયામાં..! તું વર્ષોથી અમેરિકામાં રહી, અહીંના રંગે રંગાઈ છે ને સ્ટુડન્ટ ઈન્ડિયાથી અમેરિકા ભણવા માટે આવે છે અને તું અહીંથી ત્યાં જઈશ?’ અમેરિકાના એક સુંદર હાઉસમાં સુલેખા પોતાની દીકરી અવનિને આછા અંધકારમાં પણ એકટક જોઈ રહી...

નીલીનું ભૂત

એ પછી બીજી સાંજે નીલીના અનેક પ્રણયીઓમાં શશીએ એક સંખ્યાનો ઉમેરો કર્યો તે તેને યાદ આવ્યું, ને તેણે નિમુ-પ્રબોધ સાથે વાત કરતાં ઉમેર્યું: ‘નીલી તો વેશ્યા જ હતી. કોણ જાણે કયે ભવે છૂટશે!’ ‘આપણે હવે એ વાત બંધ કરો ને, શશીભાઈ’, નિમુ બગાસું ખાતાં બોલી....

એટેન્શન પ્લીઝ...! સંચાલક સોહમનો સૂરીલો સ્વર રેલાતાંની સાથે જ રંગભવનના પ્રેક્ષકોમાં થતો ગણગણાટ થંભી ગયો. નીરવ શાંતિ છવાઈ ગઈ. સૌની આંખો સોહામ પર મંડાણી....

નાનકડા કસબા જેવું નિઝામપુર ગામ. વર્ષોથી ગામના તમામ કોમના લોકો હળીમળીને પ્રેમ અને ભાઈચારાથી રહેતા એમાંય શેખ સલીમુદ્દીન માટે તો નાના-મોટા સૌ કોઈને ખૂબ આદર....

જોગીએ આંખો બંધ કરી. બંધ પાંપણોના પ્રદેશમાં કમનીય કામણની કાયા ઉપસી આવી. કામણ હતી જ એવી. કામણગારી. જોગી પર કામણે કામણ કરેલું. પહેલી વાર જોઈ ત્યારે જ. પ્રથમ નજરમાં જ કોઈએ કામણટૂમણ કર્યું હોય એવી જોગીની દશા થઈ ગયેલી. જેમ જેમ એને નિહાળતો ગયો તેમ...

બંગલો એવો સુંદર મજાનો બનાવવામાં આવેલો અને તેની અંદરના શયનખંડમાં પલંગની ગોઠવણ પણ એવી સુંદર મજાની કરેલી હતી કે, પલંગમાં સૂતાં સૂતાં કાચની બારીઓમાંથી કુદરતી વાતાવરણની સાથે આંગણામાં થયેલા મોટા લીમડાની ડાળીઓ હવાના ઝોકા સાથે ઊડતી અને જાણે બારીના કાચ...

વીરચંદ વિરાણી અત્યંત સફળ અને સમૃદ્ધ ઉદ્યોગપતિ હતા. નગરમાં નામ હતું. પ્રતિષ્ઠા હતી. દબદબો હતો દેશદેશાવરમાં એમનો વ્યાપાર વિસ્તરેલો, વિકસેલો હતો. લોખંડથી લઈને સોના સુધીનો. કન્સ્ટ્રકશનથી માંડીને પાવર પ્લાન્ટ નાખવા સુધીનો. કેટલીયે ધમધોકાર ચાલતી ઓફિસો...

પશ્ચિમમાં ક્ષિતિજ પર વાદળાં છવાયેલાં હતાં તેથી આથમવા આવેલા સૂરજની રતૂમડી આભા દેખાતી નહોતી; સહેજ વાદળ આછાં હતાં ત્યાંથી રતાશની નાની શી લકીર ઘડીભર દેખાઈ ન દેખાઈ ને છવાતા જતા અંધારામાં અલોપ થઈ ગઈ; જાણે કોઈ નાગણે બટકું ભરી અંધકારના ઝેરની કોથળી ઠાલવી...

નીલમ સમસમી ગઈ. જે થવાનો ડર હતો એ જ થયું. છેલ્લાં ત્રણ વર્ષથી પોતે આનંદને પામવા મથી રહી હતી. એ ઘડી નજીક આવતી દેખાઈ ત્યાં જ કોણ જાણે આ અંજલિ ક્યાંથી ખાબકી...

(ગતાંકથી ચાલુ) ટાવરમાં દસના ટકોરા પડયા. સામેના દરવાજા પાસે પહેરા પર ઊભેલો પોલીસ હટી ગયો. પોલીસને ગયેલો ભાળી માજા વેલાને ક્યાંકથી એકદમ નિરાંત વળવા લાગી....

પ્રાચીન કાળના કોઇ કુલપિતાની અદાથી માજો વેલો બેઠો હતો. તેના માથે આકાશમાં અદૃશ્ય થતી ડાળીઓવાળા, કોઇ એક તપોવનના વૃક્ષ જેવા ઊંચા ઊંચા ટાવરની છાયા ઢળી રહી હતી....

કંદરા એટલે કંદરા. કન્યા નહીં, કન્યારત્ન. હસતીરમતી. નાચતી કૂદતી. નટખટ. મનમોજી. જડને પણ ચેતનવંતું બનાવે એવી. મોર જેવી થનગનતી હરણી જેવી ચંચળ. ચુલબુલી. ઘૂઘરીના રણકાર જેવું મીઠું ગુંજન. ગોરા ગાલમાં ખંજન. પરાણે વ્હાલી લાગે એવી. જગમાં એનો જોટો ન જડે....



to the free, weekly Gujarat Samachar email newsletter